ไทยอีสานล้านนา

เล่าให้ฟังแต่ก่อน ล้านนา(ไทเมือง) ล้านช้าง(ลาว) ไต(ไทใหญ่) เป็นอาณาจักรรักใคร่กลมเกลียว เป็นพวกเมืองรักสงบค้าขายทำงานอาร์ทไปวันๆ เวลาพม่า ตีกับเสียม พวกเราก็เข้ากับคนนั้นบ้างคนนี้บ้าง ยังไงก็ได้ไม่ให้เมืองเราโดนทำลาย เพราะเมืองเราสวยอุตส่าห์สร้างมา อย่างล้านนานี่ก็ตกเปนของพม่าไป 200-300 ปี ล้านช้างนี่เปนของเวียตนามบ้าง ของสยามบ้าง เป็นตัวของตัวเองบ้าง ไทใหญ่นี่ยิ่งใหญ่มากไม่ค่อยตกเป็นของใคร เข้ากับพม่าบ้าง เป็นเอกราชบ้างจำไม่ค่อยได้          แล้วพอมาถึงยุคอาณานิคม อาณาจักรเหล่านี้ก็ต้องเลือกว่าจะยังไงดี ล้านช้าง ตกเป็นของฝรั่งเศสและบางส่วนเป็นของสยาม ล้านนาเลือกจะอยู่กับสยาม มีตำนานเจ้าดารารัศมี ตำนานหมะเมียะ เป็นพยานของยุคสมัย          ไทใหญ่ ไม่ยอมอยู่กับใครเป็นตัวของตัวเองมาก แล้วก็โดนอังกฤษยึดไปพร้อมๆกับพม่าต่อมา ล้านช้าง ผ่านยุคอาณานิคม ผ่านสงครามโลก ผ่านยุคสงครามเย็น จนกลายเปน สปป.ลาว ที่เป็นคอมมิวนิสต์อยู่ปัจจุบันนี้         ล้านนา คือเชียงใหม่และหลายจังหวัดในภาคเหนือของสยาม หรือประเทศไทยในปัจจุบัน เราไม่ต้องส่งส่วยดอกไม้เงินทองอีกต่อไป แต่ก็ส่งภาษีและทรัพยากรไปให้รัฐบาลกลางบริหารประเทศ ได้คืนมามากน้อยก็อยู่กันไป มีความพยายามจะตั้งให้เป็นเชียงใหม่มหานครเพื่อดูแลตัวเองอยู่เนืองๆ         ไทใหญ่ พออังกฤษเริ่มถอนตัวจากอาณานิคม พม่าชวนไปเรียกร้องเอกราชด้วยกัน ไทใหญ่ก็ไปด้วยปรากฏว่าได้เอกราชแต่พม่าก็ยึดแทน ระเบิดวังเจ้าหอคำหลวงเป็นจุล แล้วสร้างโรงแรมทับ เคยตกเป็นของไทยตอนสงครามโลกที่เราไปเข้ากับญี่ปุ่นอยู่พักนึง พอหมดสงครามอังกฤษก็ขอคืนให้พม่า ปัจจุบัน ก็เป็นส่วนที่เรียกว่า "ฉานสเตท" หรือรัฐฉาน เป็นส่วนหนึ่งของสหภาพพม่า มีความรันทดมาก ทหารพม่าแย่งชิงทรัพยากรทุกสิ่งทุกอย่างไปจากคนไทใหญ่ แรงงานนับล้านทะลักเข้ามาอยู่ในประเทศไทยเพื่ออยู่รอด         อาณาจักรต่างๆผ่านร้อนผ่านหนาวไปตามกาลเวลา รวมกันบ้างแยกตัวกันบ้าง ดีกันบ้างโกรธกันบ้าง ตามแต่ใครเรืองอำนาจ แม้แต่สยามเองก็เคยรุ่งเรืองและล่มสลาย ของแบบนี้ใช่ว่าไม่เคยซ้ำรอย ประเทศไทยจริงๆก็คือการรวมเอาดินแดนอาณาจักรต่างๆมารวมกันแล้วก็ทำให้เป็นหนึ่ง ซึ่งบ้างก็ยอมรวมๆไปเพื่อไม่ให้บ้างเมืองต้องถูกทำลายประชาชนในอาณาจักรเขาล้มตาย บ้างก็ไม่ยอมเพราะนับถือคนละศาสนาพูดกันก็คนละภาษา บ้างก็ถูกแบ่งดินแดนเป็นฝั่งซ้ายฝั่งขวาของแม่น้ำ มันจึงไม่มีหรอกไทยเดียวที่เราถูกทำให้เชื่อว่าเป็นอย่างนั้น          แต่อดีตมันก็คืออดีต เอาจริงๆคนล้านนาเองก็ไม่ได้อยากจะลุกขึ้นมาเรียกร้องเอกราชประกาศอิสรภาพอะไรขึ้นมาหรอก เพราะจะกลายเป็นสงครามฆ่าฟันกันวุ่นวาย เราเห็นประวัติศาสตร์มานานพอที่จะรู้ว่าอิสรภาพแลกมาด้วยเลือดเนื้อทั้งนั้น และบรรพบุรุษของเราก็ทำให้เห็นแล้วว่า เราอยู่ได้ด้วยการยอมรับอำนาจ และการยอมรับอำนาจไม่ใช่การยอมแพ้ เพราะทุกวันนี้เรายังอยู่ในเมืองอายุ 700 กว่าปีที่ยังมีชีวิตอยู่ ไม่กลายเป็นโบราณสถานซากปรักหักพังให้คนไปเดินชมตากแดดเหงื่อโทรม ถ่ายรูป เรายังมีภาษาพูดภาษาเขียนที่ยังสืบทอดไปยังรุ่นต่อรุ่น มีดนตรี มีจิตรกรรม มีอารยธรรมที่ไม่ล่มสลาย เพราะบรรพบุรุษของพวกเราสอนให้เห็นคุณค่าของชีวิตคนและอารยธรรมของเรา ล้านนาเป็นของสยามแต่เราไม่เคยถูกทำลาย นี่คือชัยชนะของเรา         อาจจะมีบางกลุ่มที่รู้สึกว่าถูกกดขี่ข่มเหง ไม่ได้รับความเป็นธรรมอย่างที่ควรจะเป็น อาจจะมีปรารภออกมาบ้างแต่นั่นเป็นความรู้สึกที่อัดอั้นตันใจของเขา ที่เราก็พึงรับฟัง แต่หากใครจะนำเรื่องนี้ไปตีประเด็นจนกลายเป็นเรื่องกบฏใหญ่โต เราไม่สนับสนุนการกระทำนั้นอย่างแรง เรื่องแบ่งแยกดินแดนนี่ละเอียดอ่อนกว่าจะเอามาเป็นเครื่องมือทางการเมือง เราเคยเห็นความสำเร็จของการทำให้คนยินดีกับการที่คนอีกฝ่ายถูกยิงตายกลางเมืองและโดนตราหน้าว่าเป็นพวกเผาบ้านเผาเมืองมาแล้ว และเห็นความสำเร็จของการปลุกประเด็นต่างๆให้กลายเปนกระแสมาหลายอันแล้ว เราไม่อยากเห็นใครหยิบเอาพวกเรามาสร้างความเชื่อแปลกๆอีก         ถ้าท่านจะหยิบเอาความเห็นของคนกลุ่มเดียวมาชี้หน้าด่าพวกเราคนล้านนาว่าเป็นพวกกบฏแบ่งแยกดินแดนอีก เราคงยอมไม่ได้ และคนอีก 6 ล้านคนแถวนี้ก็คงมีจำนวนมากที่ไม่พอใจ เราส่วนใหญ่รักสงบมาหลายร้อยปีแล้ว เวลาจะมีใครมาหาเรื่องเราก็เครียด และซีเรียสมาก เพราะเราไม่ใช่คนประเภทถูกเรียกว่า กบฏ แล้วรู้สึกเท่